حتما شما هم بار ها نام ICO ها رو شنیدید و با نحوه ی کسب سرمایه ی اونها آشنایی دارید ، اما به تازگی مفهوم جدیدی در مارکت کریپتوکارنسی شایع شده با نام STO و احتمالا نمیدونید که میان ICO و STO ها نبردی جدی برپاست ؟!
در این مقاله به بررسی این دو سرمایه گذاری میپردازیم .
ICO را بشناسیم :
رشد انفجاری ICO ها در سال ۲۰۱۷ و در نیمه اول سال ۲۰۱۸ دوبرابر شده، طبق گزارش PwC و انجمن کریپو ویل سوئیس بیش از۱۳٫۷ میلیارد دلار در ICOها تا کنون سرمایه گذاری شده است . واین در حالی است که هنوز هم سرمایه گذاری های سنتی بسیار بیشتر از این مقدار می باشند. مدل های جمع آوری سرمایه به سرعت در حال افزایش است و دنیای مالی را شگفت زده کرده و حتی چشم های شگفت انگیز سرمایه گذاران خسته را نیز به این سو خوانده است.
با وجود موفقیت چشمگیر ICO ها، در حال حاضر یک مدل جدید سرمایه گذاری در حال افزایش است که
Security Token Offer یا STO نامیده می شود.
احتمالا شما هم انتظار دارید پس از این موفقیت بسیار زیاد ، ICO ها همچنان به مسیر رشد خود را ادامه دهند. حتی اگر سرمایه گذاران ، این فناوری نوظهور را درک نکنند اما می توانند یک روند را درک کنند ، اینکه سرمایه گذاریشان همواره رو به افزایش خواهد بود و سود میکنند. و شما می توانید به سرمایه گذاران بیشتری برای بررسی فرصت های ICO و ورود به این حوزه امیدوار باشید. این همان چیزی است که علم رفتاری با نام اقتصاد از آن یاد میکنند .
اما موضوع اصلی این است که تنظیم کنندگان SEC (بورس اوراق بهادار ایالات متحده ) باور دارند که سبک جذب سرمایه ی ICO ها یک مشکل اساسی دارد .
ICO ها از یک تاکتیک عالی برای مشارکت کاربران استفاده میکنند تا توکن های پروتکل خود را به دست کاربرانشان برسانند. البته این فقط مرحله ی اول است . به لحاظ نظری، اقتصاد توکن ها می تواند اثرات شبکه را با جلب مشارکت کاربران و همچنین ایجاد شرایط بهتر در قبال تصمیمات آینده پروتکل، بهبود بخشد . البته، منافع دیگری نیز وجود دارد .
در این مورد سناریو مورد استفاده مربوط به پروتکل ساخته شده یعنی عملکرد شبکه است. این توکن ها برای مصرف کاربران شبکه جهت استفاده فوری در داخل پلتفرم توزیع می شود. اما ما در مورد فروش توکن عملکردی، یا توکن مفید صحبت می کنیم.
با این حال، واقعیت این است که اکثر ICOها هنوز عملکردی ندارند. در واقع، هدف اکثر ICOها تا به امروز، جمع آوری پول است، و به طور کلی میشه با قطعیت گفت اکثر آنها کاربرد ویژه ای ندارند .
در این مورد، توکن ها هیچ ابزار خاصی ندارند، زیرا برنامه ی هدفمندی که واقعا از آنها استفاده شود وجود ندارد. هیچ تمرکززدایی وجود ندارد زیرا پروتکل غیر متمرکزی وجود ندارد. پول به یک کسب و کار، به افراد خاص منتقل می شود. موارد استفاده از توکن ها هم فرضی است و هیچ تضمینی وجود ندارد که این ابزار در آینده هم وجود داشته باشد و فعالیت کند. به زبان ساده هدف توکن های ICO با یک وعده تضمین میشود و همه ی ما میدونیم وعده ها اعتبار ندارند .
اما چرا سرمایه گذاران در ICO ها شرکت میکنند ؟
کلید پرسش در نقدینگی و حدس و گمان است. توسط ICO ها ، سرمایه گذاران میتوانند این توکن ها را خریداری کنند و بلافاصله در مبادلات رمزنگاری در هر نقطه از جهان بفروشند.برای مثال من به عنوان یک سرمایه گذار، می توانم صبح یک توکن را حدود یک دلار خریداری کنم و بعد از ظهر آن را به قیمت ۱٫۳ دلار بفروشم. و این معامله گران روزانه هستند که زندگی خود را با خرید و فروش سهام در بازارهای مالی متعدد سپری میکنند .و رفتار سرمایه گذاری یکی از عوامل موثر در هر بازاری است .
در واقع این رفتار سرمایه گذاری یک نوع بازی، یک نوع قمار و مهمتر از همه راهی برای کسب درآمد است.
اما با توجه به عدم اطمینان بازار، فقدان مقررات، تقلب آشکار و حدس و گمان، و هشدارهای SEC، بر همه واضح شده که ICO ها در واقع یک صنعتند و نه یک تکنولوژی . در ابتدا ، فیس بوک تبلیغات مربوط به ICO را در ماه ژانویه ممنوع کرد. سپس گوگل در ماه مارس اعلام کرد که تبلیغات ICO ممنوع است واضح است که اصطلاح ICO مشکلاتی را برای همه ایجاد کرده است.
STO را بشناسیم :
نخستین بار در ۱۴ آوریل ۲۰۱۷، نام STO ذکر شد. مدتها همه فکر می کردند که STO ساختاری مشابه ICO می باشد که فقط به یک نام متفاوت اشاره می کند.
در حالی که ICO ها عمدتا پیش فروش سکه ها، خدمات مورد نیاز و یا حتی ارزها هستند، اما STO فروش اوراق بهادار است.
شرکت کنندگان STO سرمایه گذارانند، نه کاربران. برای خرید اوراق بهادار ، یک شرکت باید پیشنهاد را با SEC ثبت کند یا از معافیت ثبت نام استفاده کند.
به زبان ساده تر STO همان سهام قابل خرید و فروش در بورس است منتها به فرم دیجیتالی و مبتنی بر بلاکچین . در این روش تمام نقل و انتقالات بر بستر بلاکچین ثبت میشود .
در این روش یک استاندارد طلایی برای جمع آوری سرمایه از عموم وجود دارد که برای سرمایه گذار پشتوانه محکمی محسوب می شود.
و به دلیل اینکه که تقریبا بازار از حضور کلاهبرداری و تقلب پروژه های اسکم ICO ها اشباع شده است پس تقاضای سرمایه گذاران برای STO ها روز به روز بیشتر میشود .
اگر چه STO ها هنوز جایگاهی در اکسچنج های کریپتوکارنسی ندارند اما یک چیز برای همگان ثابت شده است ، اگر ICO ها صاحب مقررات نشوند ، قطعا بازنده ی این نبرد خواهند بود .
همانطور که گفتیم STO عرضه ی توکن اوراق بهادار است که بسیار شبیه به ICO است اما بر خلاف آن STO ها قرارداد سرمایه گذاری ای هستند که زیر مجموعه ی یک دارایی اساسی مانند سهام و اوراق قرضه است و در این نوع از سرمایه گذاری بحث اعتماد از پیش تعریف شده است .
امنیت می تواند به عنوان یک ابزار مالی تعاملی قابل تعویض باشد که دارای نوعی ارزش پولی است، یعنی یک محصول سرمایه گذاری که توسط یک دارایی واقعی در دنیا مانند یک شرکت یا ملک پشتیبانی می شود.
پس به زبان ساده STO یک توکن سرمایه گذاری است که میتونه حاوی بخشی از سهام یک شرکت ثبت شده در بورس باشه و اطلاعات مالی مربوط به محصول سرمایه گذاری را بر بستر بلاکچین نشان میدهد . در حال حاضر زمانیکه شما در سهام سنتی سرمایه گذاری می کنید، اطلاعات مالکیت شما بر روی یک سند نوشته شده و به عنوان یک گواهی دیجیتالی صادر می شود (مثلا یک پی دی اف). برای STO، این همان فرایند است، اما در blockchain ثبت شده و به عنوان یک توکن صادر می شود.
STO ها به دلیل همین ماهیتشان می توانند پلی باشند بین ICO ها و شیوه ی عرضه ی عمومی اولیه (IPO) که به طور سنتی انجام میشه .
STO یک دارایی حمایت شده و مطابق با قوانین نظارتی است. اکثر ICOs ها، به کاربران خود دسترسی به پلت فرم بومی یا برنامه های غیر متمرکز (DApps) را می دهد. آنها مدعی هستند که هدف سکه، استفاده و کاربردی بودن است و نه سرمایه گذاری . به عنوان یک نتیجه، سیستم و سیاست ICO ها دربند چارچوب قانونی خاصی نیست و مجبور نیست که از دستورات سازمان های نظارتی پیروی کند.
شرکت هایی که اقدام به راه اندازی ICO، می کنند مجبور نیستند تمام کارهای نظارتی را هم انجام دهند. آنها حتی می توانند سکه های خود را (به عنوان مثال، جمع آوری کمک مالی) را به عموم مردم بفروشند.
اما راه اندازی STO بسیار سخت است، زیرا قصد دارد قرارداد سرمایه گذاری تحت قانون اوراق بهادار ارائه دهد. بنابراین، این در این سیستم باید کارهای اولیه را انجام شود تا اطمینان حاصل شود که آنها با مقررات مربوطه مطابقت دارند. آنها به طور معمول فقط قادر به جمع آوری پول از سرمایه گذاران معتبر هستند که از شرایط خاصی برخوردارند .
آیا STO متفاوت از IPO است؟
در واقع فرایند هر دو یکی است، با این تفاوت که STO توکن هایی را بر روی بلاکچین نشان می دهد در حالی که IPOها همان گواهی های صادر شده در بازار سهام سنتی هستند .
اگر چه هر دو پیشنهادات تنظیم شده ای هستند، IPO ها فقط در شرکت های خصوصی مورد استفاده قرار می گیرند و آنها از طریق پروسه IPO، با انتشار سهام از سرمایه گذاران معتبر پول دریافت میکنند .
توسط STO، توکن هایی از یک دارایی اساسی را نشان داده میشود، و آنها در بستر بلاکچین برای سرمایه گذاران معتبر صادر می شود. این سرمایه می تواند بخشی از سهام یک شرکت باشد که به دلیل توکنیزه شدن ، می تواند از هر دارایی ای باشد که انتظار می رود سود حاصل شود، از جمله سهم در مالکیت یک ملک،صندوق های سرمایه گذاری و …
STO ها از IPO نیز ارزان تر هستند. در IPO، شرکت ها به طور معمول هزینه کارگزاری و هزینه های بانکی را برای دسترسی به یک بستر سرمایه گذاری عمیق تر پرداخت می کنند. STO ها هم باید هزینه وکلا و مشاوران را پرداخت کنند، اما آنها دسترسی مستقیم به بازار سرمایه را ارائه می دهند و بنابراین معمولا مجبور نیستند هزینه های زیادی را به بانک های سرمایه گذاری یا کارگزاری پرداخت کنند. بنابراین ارائه خدمات STO کم هزینه تر و ارزان تر از شیوه ی سنتی است.
STO چگونه در سراسر جهان تعریف و تنظیم می شود؟
این تعریف بسیار به حوزه های قضایی کشور ها بستگی دارد.
کمیسیون اوراق بهادار (SEC) درایالات متحده احتمالا بیشتر در مورد اینکه چگونه یک توکن امنیتی تعریف شود داری صلاحیت است.
با توجه به آنچه SEC عنوان میکند ICO ها یک سهام محسوب می شوند، البته در صورتی که تحت تعریف یک قرارداد سرمایه گذاری قرار بگیرند که توسط دادگاه عالی تعیین شده !
البته نظرتمام کشور ها مشابه ایالات متحده نیست . به طور خلاصه، بسیاری از کشورها از جمله چین، کره جنوبی، ویتنام، الجزایر، مراکش، نامیبیا، زیمبابوه، بولیوی، هند، لبنان، نپال، بنگلادش و پاکستان فروش STO را ممنوع کرده است.
و در کشور های دیگر مانند تایلند نیز، مقررات STO به صراحت مشخص نیست، زیرا دولت ها هنوز تصمیمی برای تنظیم STO ها نگرفته اند. به تازگی کمیسیون اوراق بهادار و بورس تایلند (SEC Thai SEC) نتیجه گرفت که STO اگر در یک بازار بین المللی راه اندازی شود ، قوانین این کشور را نقض می کند.
مزایای STO چیست؟
ما می توانیم از دیدگاه ICO و همچنین دیدگاه IPO به آن نگاه کنیم.
در مقایسه با ICO ها، STO ها بسیار کم خطر تر دیده می شوند، زیرا قوانین اوراق بهادار و برچسب های امنیتی را باید مطابق با اغلب موارد با شفافیت و حسابدهی اجرا کنند. یک STO توسط یک دارایی واقع در دنیای واقعی پشتیبانی می شود، که این امر باعث می شود که بتوان تعیین کرد که آیا توکن به نسبت دارایی اساسی نسبتا ارزان است یا نه ، اینکار با استفاده از توکن های خالص، ممکن است دشوار باشد که بتوان ارزش واقعی یک توکن را تعیین کرد و یا اینکه آن را با قیمت مناسب مقایسه کنید.
در مقایسه با IPO های سنتی، STO به دلیل حذف واسطه ها، مانند بانک ها و کارگزاری، ارزان تر است. قراردادهای هوشمند، وابستگی به وکلا را کاهش می دهند، در عین حال blockchain هم نیاز به کارهای کاغذی را کاهش می دهد. این باعث می شود کل روند نه تنها ارزان تر، بلکه سریع تر انجام شوند.
دن دنینی، یکی از بنیانگذاران و مدیر عامل شرکت اوراق قرضه Fintech در یک ایمیل به شبکه خبری کسب و کار و مالی CNBC گفت:
“توانایی تجارت لحظه ای ، با طیف وسیعی از ارزها، بسیار کار را برای سرمایه گذاران راحت میکند .”
این ویژگی ها بازار را برای سرمایه گذاران کوچکتر باز می کند که به طور معمول به دارایی های زیادی دسترسی ندارند .
STO ها از لحاظ قانونی سازگار هستند، به این معنی است که آنها خطری ندارند و سرمایه گذاران نهادی را در اختیار خواهند داشت.
و به این ترتیب سرمایه گذاران نهادی بیشتری شروع به سرمایه گذاری می کنند، و رشد و پذیرش بلاکچین نیز بیشتر میشود .
چالش های اصلی با STO چیست؟
افزایش مقررات بزرگترین چالش سیستم سرمایه گذاری STO است.
این امر بار مسئولیتی بزرگتری را بر آنها تحمیل می کند، زیرا پروسه ها باید برای نگهداری، رعایت مالکیت، تأیید تبادل، شناخت مشتری (KYC)، AML، و غیره با قوانین مربوط به اوراق بهادار تنظیم شود. و اگر چه این فرآیند ارزان تر از یک IPO سنتی دیده می شود، کارهای اضافی پیشنهادی باعث می شود که هزینه های بالاتری داشته باشد و موانع بیشتری در مقایسه با ICO ها داشته باشند .
علاوه بر این، با حذف برخی از واسطه ها مانند بانک ها، کارگزاری ها و وکلا، مسئولیت اجرای این وظایف در حال حاضر بر روی شانه های شرکت قرار میگیرد، که باعث افزایش بار اداری می شود.
در هر صورت تمام روش های مطرح شده ، شیوه های جدید سرمایه گذاری هستند که سعی میکنند محدودیت روش های سنتی را برطرف کنند و وابسته به مزایا و فرصت هایی که ارائه میکنند به دنبال جذب مخاطب و رقابت با یکدیگرند .
منبع :hackernoon.com,cointelegraph
